hani Gerçeği Biliriz Ama Ağzımızı Açmak İstemeyiz. Kafamızın İçinde Bizi Acıtan, üzen Konu Konuşulur, Durur… Durur, Konuşur…
işte öyle Günlerden Bir Gündü Dün..
hep Dünde Kalsa, Bir Daha Yaşanmasa Dediğim Dün…
şiddet…
cinayet…
kadın…
hiçbirini Bir Arada Kullanmak İstemediğim ülkemin Gerçeği Olarak Dün Karşımda Duruyordu, Köşe Konusu Olarak.
antalya’da Dün Bir Cinayet İşlendi. Adı Kadın Cinayeti, Herkesin Tek Söyledi Kadına Şiddete Hayır..!
bu Kadar, Oldu Bitti Mi?
bana Göre Bitmedi, Bitmez, Bitmeyecek.
ne ülke Politikaları, Ne Kampanyalar, Ne De önlem. Yaşanacakların önüne Geçmiyor. Ben İse, Yaşananlara Seyirci Kaldığım İçin ülkeme, Kentime, İnsanıma üzülüyorum.
bunları Yazarken Ardından Bir Haber Daha Geldi. Patron çalışanı Tarafından öldürüldü.
affedilmeyenler Listemde Bu Cinayetler Var Ve Bu Cinayetleri İşleyenler, Göz Göre Göre Bunlara Seyirci Kalanlar…
listemin Başında Yerini Koruyor.
en Başından Başlanmalı. Her Şeyin Başladığı Noktadan. Cinayetlerin önüne Geçmek İçin Eğitim Şart Denildiğinde Tek Bildiğim Var. Eğitimde Annenin Rolü…
anneleri Eğitelim. Onların Yetiştirdiği çocuklar Da Eğitimli, Kültürlü, çağdaş Düşünce Seviyesine Ulaşsın Diye. Bugüne Kurtaramıyoruz Madem O Zaman Geleceğimizi Kurtarmak Zorundayız. Eğitim Temeli Annelerden Başlamalı Ardından çocuklarımızla Devam Etmeli. Belki Bugün Değil Ama Yarınlarımızın Değişeceğini Garantileyebilirim. çünkü Dün ölenleri De Yetiştiren Anne, Onların Canına Kast Edenlerin De Yetiştiren Anne…
temeli Sağlam Olan Nesiller Gelecekte ülkemin Adını Kadın Cinayetleri Yerine Başarı öyküleriyle Duyuracak.