TARİH YAZMAK

Tarih her ülkede farklı yazılır. Ama her ülkede hümanizm akımı benzer bir gelişim sürecinden geçmiştir. İnsan doğa ve hayvan sevgisinin gelişmesi benzer etkilerin sonucudur. Geri kalmış ülkelerde sevginin doğasıdan söz edemeyiz; toplum kendi derdine düşmüştür.
Hümanizm, demokrasiyi beslemiş ve insan sevgisinin yarattığı sonuçlar bir güç olarak görülmüştür. Demokrasi hem toplumun gelişiminde temel rol oynayan etmendir hem de bir ülkede yönetimle toplum arasındaki ilişkilerin gelişmesini başlatmıştır.
Dünyada hümanizmin sonucunda gelen demokrasi toplumlara ulaşmak ve istenilen gelişimi başarmak için en iyi yoldur diye anlatılmıştır. Hatta üretimin ve kültürün gelişiminde daha pozitif ve sürekli çalışmalar yapılmıştır. Böylece demokrasi ile birlikte saygınlık, kabul görme ve profesyonellik çalışmaları da hız kazanmıştır. Zamanla eğitim gelişmeye başlamış, ülke yönetimi, siyasal bilimler, gelişim analizi, stratejik planlama gibi yeni alanlar, hukuk ve  adaleti de besleyen teknikler ortaya çıkmıştır. Küresel bilinç de yavaş yavaş ortak noktada buluşmuş; kamuoyunu bilgilendirme anlayışının egemen olduğu düzlemler güçlendirilmiş ve bilginin yayılması da hız kazanmıştır. Böylece bilginin yayılması temel amaç olarak ele alınmış ve hedef kitleye işlenmiş olmasına dikkat edilmiştir. Topluma verilenlerle toplumun istedikleri iki yönlü asimetrik model olarak iletişim yapısı gelişmiş ve hedef kitleden gelenler daha çok dikkate alınmıştır. Ancak bu karşılıklı iletişim denilen model monarşi ile yönetilen ülkelerde yönetim daha ağır basmaktadır. Sonuç olarak ülkede karışıklıklara neden olmuş iç savaşlar sahneye çıkmış. Sonrasında hedef kitlenin tutum ve davranışlarının yönetimin istediği yönde değişim olabilmesi için tüm veriler ikna amaçlı kullanılmaya başlanmıştır. Yönetim artık bu tepkileri önemsemeye başlamıştır. Araştırmalar sonucu ülkelerin hümanizm, geliştirilmiş demokrasi ve toplumların tutum ve davranışlarını değerlendirerek sonuca varılacağı üzerinde çalışmaların daha verimli olacağı şeklinde netlik kazanmıştır.
Yöneticiler aldıkları kararlarla toplumu götürdükleri yolun sonunda ya tarih yazarlar ya tarih olurlar.