SEVGİLİ BABAMIN TOPRAĞ

Bazı şeyler unutulmaz.
İstesek de alışamayız.
HİÇ bilmiyordum toprağın dili olduğunu.
HİÇ bilmiyordum toprağın ruhu olduğunu.
ÇOK güçlü bir ruh hali içinde öğrendim. Belki o gün  anlamakta zorlanmıştım ama şimdi  daha iyi kavrayabiliyorum.
Bazı şeyler unutulmaz.
İstesek de alışamayız.
Babamla birlikte Sırapınar Köyünde onun çok sevdiği tarlasına gittik. Mübarek ne güzel bir tarla, ne bereketli ve manevi değeri çok yüksek. Babam abdest almıştı ve bir de teyemmüm yapıp iki rekat namaz kıldı. Sonra tarladan bir miktar toprak almak için izin istedi. Devamında elindeki çuvala toprak doldurmaya başladı. Evet evet doğru anladınız. Tarladan bir miktar toprak almak için izin aldı. Yanımızda toprakla Ankara Yenimahalle Karşıyaka Mezarlığına geldik. Tarlasından izin alarak getirdiği toprağı, kendi mezarına ince bir şefkatle, gözleri dolu dolu halı gibi serdi. Durup uzun uzun sevgiyle seyretti. Bir ömür sevgiyle yaşadığı sevgili eşinin mezar taşındaki ismine buğulu gözlerinde hüzünle uzun uzun baktı. Annem anılarında kalmıştı. Ah koca çınar, acıyla yüreğinin  burkulduğunu hissedebiliyordum.
Annemden sonra altı sene çok acı çekti. Çok özledi sevgili eşini.
Sonra karlı bir Ankara Kışında kendi tarlasından getirdiği toprağa yatırdık. Toprağın bol ruhun şad olsun.
Ne kadar anlamlı bir bilgiye, bir bilgeyle şahit olmuştum. Topraktan izin aldı,  kendi toprağını getirdi, sonra üstüne ebediyen uzandı.
İNSANLAR insanlar; topraktan geldik toprağa gideceğiz. Toprağa saygı duymayı insanlık öğrenecek ama çok geç olacak.
Bazı şeyler unutulmaz.
İstesek de alışamayız.