Öfke

 Bir öfkelenmeye görsünler, geçiverir aklın önüne hemencecik öfkemiz.

      Biri biraz dikkatli mi baktı?

      Vay ki vay.

     Araç kullanırken, bir öndeki araç yol mu vermedi, yeşil ışık yandığında dalgınlığına gelip de ağır mı hareket etti?

     İlk klakson sesi sokulur devreye, uzunca çaldırılarak.

     Vay. Sen misin uzunca çaldıran?

     Küfür gibi algılanır.

….

    Hele bir de kazaya karışmaya görün.

     Araçtan inilip, ‘Geçmiş olsun kardeşim. Dalgındınız galiba’ demek akla bile gelmez.

     Artık Allah ne verdiyse hesabı.

     O gün için saklanan demir çubuktan tutun, kalın sopa, zincire kadar, ne varsa aracın zulasında çıkar hemen.

     Fırsat bu fırsat hesabı.

     Silahla vurmak, öldürmek de işin bonusu.

…..

    Sanki dizi film oyuncuları.

    Hani vardır ya vurdulu, kırdılı avantür filmler.

    Oradaki gibi sanılır her şey.

    Vur kır, yanına kar kalsın.

    Taa ki nezarethaneler, sağlık kontrolleri, uykusuz geçirtilen sorgulamalar ve sonrası mahpus damı.

     O zaman dank eder kafalar, ama geçmiştir iş işten.

    Bir dost anlatmıştı, üç ay gibi kısa mahpusluktan sonra.

    ‘Valla gardaş, yapılacak hakaretin büyüklüğü ne olursa olsun, eğerim kellemi öne, gene de açmam ağzımı’ demişti.

  ….

   Öfkeliyiz milletçe dedik de.

   Bir başka ortak özelliğimiz  daha var milletçe.

   Yolda mı kaldınız aracınızla, anlasın, anlamasınlar, duruverirler hemencecik yanı başınız da, artık ellerinden ne gelirse yardım olarak, esirgemezler.

    Çok yıllar öncesi, Vehbi Amca’nın (Koç) tavsiyesi ile bir serçe almıştım.

    Adana’nın şehir merkezinde, acemilikten olsa gerek, araç istop etti.

    Trafik akşam iş çıkışı yoğun mu yoğun.

    İlk dolmuşlar, ardından diğer araçların klakson sesleri yükselmeye başladı.

    Yaktım dörtlü lambaları, araçtan inip, ‘Acemiyim’ dedim.

    Vay.. Sen misin bunu diyen!

    Cümbür cemaat araç kullanıcıları yardıma koştu.

    Ne kadar duygulandım anlatamam. Unutamam.

    İşte, böyle de bir yanımız var.

    Öfke konusunda trafiği gündemimize aldık.

    Oysa anlatamayacak kadar çok geniştir öfke alanımız.

    Hiçbir yaptırım, caydırıcı önlem..

    Şu bu…

    Kimin umurunda.

….

  ‘Artık kültürel altyapı eksikliği’’mi dersiniz..

     Adını ne koyarsanız koyun.

     Mayamızdan kaynaklanıyor olsa gerek.

    Öfkemizin bir kaynağı da sabırsızlığımız.

    Az..Azıcık sabırlı olabilsek, belki daha kolay hakim oluruz öfkemize diye düşünüyoruz, psikologlardan özür dileyerek..