Mutsuzluğun Resmi

Kağıda değen boyaların her damlası halkın bir kesimini temsil etsin.

Kimler temsil edilir o mutsuzluğun resminde?

Hepsini sayamayabilirim; unuttuklarım olabilir ama hadi örnekler vereyim.

Türkiye’deki 79 siyasi partiden birinin bile kendisini temsil etmediğini düşünen mutsuz.

Vicdanı öyle dediği için yıllardır illa birini seçmek zorunda kalan mutsuz.

Sandığa gitse bir faydası olmayacağını düşünüp oy kullanma hakkını kullanamayan mutsuz.

Ülkenin geleceğinden korkmaktan yorulan mutsuz.

Alevi, Ermeni, Rum, Yahudi, Süryani vatandaş mutsuz. Onların ötekileştirilmesini insanlık dışı sayan Sünni mutsuz.

Polis mutsuz, asker mutsuz, doktor mutsuz, öğretmen mutsuz, taşeron mutsuz, emekli mutsuz, çiftçi mutsuz, gazeteci mutsuz.

Babası cezaevinde yıllarca boş yere yatan mutsuz.

Üniversite sınavından bir gece önce soru kitapçıklarının çalındığını bile bile sınava giren genç mutsuz.

Çocuğunun geleceğinden kaygı duyan mutsuz.

İhaleye fesat karıştığını düşünen işadamı mutsuz.

Başka bir coğrafyada yaşamanın zamanı geldiğinin şakası yapmaya çalışan mutsuz.

Yaşamına müdahale edildiğini düşünen kadın mutsuz.

İstersen Türkiye üzerinde mutsuzluğun resmini yapabilirsin ama elini çabuk tut.

Hiçbir şey sonsuza kadar sürmez çünkü. Savaş veya kıtlık yıllarında bile bebekler dünyaya gelmiştir mesela. Umut hep vardır çünkü.

Hatırlasana, her fırtınadan sonra ufukta bir gökkuşağı belirir. Yaşam mutluluğun resmini çiziverir.