'Evim'e veda etmek!

2010 yılında kapısından içeri girerken, Hürses Gazetesi için ‘Evim’ diyeceğim açıkçası aklımın ucundan geçmemişti.
İnsan çalıştığı iş yerini evi olarak görür mü?
Evet görebiliyormuş.
Yedi yılı Yazıişleri müdürü olmak üzere, toplamda 10 yıl Hürses Gazetesi bünyesinde çalıştım.
10 yıl boyunca, gazetede çıkan her yazının, her haberin noktasına veya virgülüne dokundum.
Her yazdığım yazıyı, önce kendi vicdanıma sonra ise kağıda döktüm.
Babamın beni yetiştirirken söylediği her söz; her haber yazışımda, her köşe yazışımda aklımdan hiçbir zaman çıkmadı.
Babamın vefatının ardından 4 ay evde oturdum. Bir gün olsun sektör içinden ‘İhsan ne yapıyorsun, nasılsın’ diyen olmamıştı.
Eşim hamile haliyle çalışıyor, ben ise evde oturuyordum.
Hayatımın en zor günleriydi.
Bir gün Gündem Gazetesi’nin o dönemki sahibi Hidayet Gültekin aradı ve ‘Ne yapıyorsun’ diye sorduğunda, ‘Evdeyim ağabey, oturuyorum’ yanıtı verdiğim zaman ‘senin evde ne işin hemen geliyorsun gazeteye’ demesi halen kulaklarımdadır.
Hidayet Gültekin’in o telefonunu hayatım boyunca unutmadım, unutmamda.
2010 yılında ise Orhan Parmaksız’ın ‘İhsan, Hürses’te seninle çalışmak istiyoruz’ demesi üzerine, evim dediğim Hürses’in kapısından içeri girdim.
O dönem gazetenin sahibi olan Naci Uğural ve kızı Derya Uğural’dı.
Derya abla ve Orhan abi ile aile gibi çalıştık. Hiç birbirimi kırmadık, üzmedik.
Onlardan, çalıştığın işyerini sahiplenmeyi, aile olmayı öğrendim.
2013 Aralık ayında ise gazeteyi Ayla Çekiç deviraldı. Telefonum hiç susmamış, “Sen Ayla Çekiç’le çalışamazsın” diyen telefonlar almıştım.
Ancak bugün, geriye dönüp baktığımda ise iyi ki Ayla Çekiç’le çalışmışım diyorum.
Çünkü sektör içerisindeki çoğu insanın ‘dergicidir’ dediği Ayla Çekiç’teki gazetecilik refleksini, heyecanı, titizliği, haberciliği, istihbarat toplamayı ‘Ben bu kentte 30 yıldır gazetecilik yapıyorum’ diyen çoğu kişide görmedim.
Hayatımda ‘İyi ki’ dediğim şeylerden birisi de Ayla Çekiç’le çalışmaktır diyebilirim.
Sonrasında ise gazeteyi devralan Ersin Aydın ile kader birliği yaptık.
Ağabey-kardeş gibi çalıştık.
10 yıl önce kapısından girdiğim benim için ‘Evim’ Hürses’e, bugün veda ediyorum.
Hürses’te Antalya’nın en önemli, en çok ses getiren haberlerine hepbirlikte imza attık.
Çok çalıştık, büyük mücadele verdik.
Bugüne kadar çalıştığım tüm çalışma arkadaşlarıma teşekkür ediyorum.
Onları tanımak, onlarla birlikte çalışmak benim için büyük keyifti.
Antalya’nın en eski gazetelerinden birisi olan Hürses’in; benim kalbimde, yüreğimde her zaman ayrı bir yeri olacaktır.
Hoşçakalın…