Hoşgörüsüz Olduk Vesselam

Yaşadığımız şu kentte, çevremize şöyle bir dönüp baktığınız da ne kadar doğru söylediğimi göreceksiniz. Kendimizden başka kimseye hoşgörümüz yok.

Sabah başlıyoruz, itiş kakış, akşam yatağa girinceye kadar devam ediyor.

Yaşanan hayatlar farklı farklı olsa da, hepsinin içinde var öyle yâda böyle hoşgörüsüzlük. Sabah işe gitmek için dolmuş sırası bekleyen, şoföre kızar, şoför çabuk binmeyen müşteriye. Araba süren öndeki ‘yavaş gidiyor’ diye kızar, öndeki arabanın şoförü arkadakinin telaşına. Bankaya gidersin sıra beklemek zor gelir. Markete gidersin kasadaki çalışana kızarsın. Öyle bir hale geldik işte.

Çok mu zor karşımızdakine tahammül etmek, hoşgörü göstermek?Biz ne zaman böyle olduk, bizi bu hale kimler getirdi?

Dost sohbetlerinde, hep söyleriz, ‘Toplum değişti biladerim’ diye.

Oysaki toplum dediğimiz bireylerden oluşmuyor mu?

Demek ki biz hepimiz tek tek değiştik ve bir bütün olan toplumu etkiledik.

O zaman harekete geçmek vakti, tek tek değişerek, toplumu değiştirmeliyiz. Herkes böyle ‘kardeşim bir benden ne olacak?’ dememeliyiz. Bir kişi de olsan devam etmelisin. Sen karşındakine hoşgörü göster. Bir kişiyi bile etkilesen, edersin iki kişi, yavaş yavaş topluma tekrar gelir hoşgörü.

Hoşgörümüzü kaybettikçe karşımızdakini de ötekileştiriyoruz. Oysaki ‘öteki’ diye bir şey yok. Biz hepimiz aynıyız, biriz. Yaşam denen bu sınavda tek bir doğru cevap yok. Hepsi doğru, farklı bakış açılarından, farklı gerçekliklerimizden, tüm şıklar doğrudur. O zaman herkesin bir doğrusunun olduğu yaşamda niye kendi doğrumuzu dikte ettirmeye çalışıyoruz ki?

Biraz hoşgörü göstersek, karşıdakinin de doğrusunu anlamaya çalışsak, anlamasak bile hoşgörü göstersek yeter.Hem kendimizi daha iyi hissederiz, hem belki karşımızdaki de durur düşünür, o da hoşgörüyü öğrenir. Bir kişiye dokunmak bir yaşama dokunmak demek değimlidir?

En yakınınızdan başlayın, hoşgörüye, kendinizi onun yerine koyun. Göreceksiniz aynı şartlarda benzer davranışlar sergiliyorsunuz. İster kadın erkek ilişkisinde olsun, ister çocuk ebeveyn ister, şoför yolcu, ister iktidar muhalefet hoşgörülü olmalıyız bu hayatta. Bizim hoşgörümüz artıkça bizi yönetenlerinde birbirlerine karşı olan hoşgörüsü artacaktır inancındayım.

İnsan olmak hoşgörülü olmak demektir. 

İnsan olmak demek, karşındakinin yerine kendini koyabilmek ve bazen de bazı şeyleri görmezden gelebilmektir.

Kaybetmeyelim hoşgörümüzü, kaybetmeyelim insanlığımız.