Engelleri Kaldıramadık!

Büyükşehir Belediyesi Tekerlekli Basketbol Takımı, maddi imkansızlıklar yüzünden Süper Lig’den çekildiğini açıkladı.

Çok değil, 3 Aralık Dünya Engelliler Günü’nde engelli vatandaşlarımızı hatırlamış, onlar için gerçekleştirilen projelerden bahsetmiş, açılışlar gerçekleştirmiştik.

Kulüp Başkanı Recep Tokgöz’ün açıklama yaptığı 9 Aralık’ta ise hepsini ne yazık ki unuttuk.

Yani işin özü yine yalnızca 3 Aralık’ta engelli vatandaşlarımızı hatırlamış olduk.

Bir Türkiye gerçeği daha karşımıza çıktı.

Engelli vatandaşlarımızın spor yapabilmelerini sağlamak bu ülkedeki herkesin görevidir.

Onları spor yaparken görmediyseniz, bunun ne anlama geldiğini bilemezsiniz.

Araçlarımızla AVM kapılarına kadar gidip otopark ararken, 100 metre yürümeyi zul sayarken, parmağımıza iğne battığında canımızın acıdığını hissederken, spor yapmamak için binbir bahane bulurken, tüm bedensel engellerine rağmen, spor sayesinde hayata tutunan gençlerimizin elini tutmadığımız için hepimiz suçluyuz.

İşte bu yüzden de Kulüp Başkanı Recep Tokgöz, içi kan ağlayarak bu açıklamayı yaparken, bu şehirden milyon dolarlar kazanan otel sahipleri, iş adamları sponsor olmayı bile düşünmedi.

3 Aralık Dünya Engelliler Günü’nde tüm engelleri kaldırıp, 4 Aralık’ta görmezden geldik.

Unuttuk.

Yine sadece 1 gün hatırladık.

Ama burada tek suçlu Recep Tokgöz’dür.

Neden?

Çünkü bu işi şova dökmedi.

Tek amacı bu kulübü ayakta tutabilmek olan Tokgöz, şayet şovmen olmuş olsa, bunu yapardı.

Ne yazık ki bu ülkede ‘şovmenler’ para kazanıyor ve ‘şovmen’ olmak gerekiyor.

Tokgöz, Tekerlekli Basketbol Takımı’nın Süper Lig’den çekildiğini 3 Aralık Dünya Engelliler Günü’nde açıklamış olsaydı, eminim bu şehirde binlerce iş adamı sırf o gün şov yapmak adına sponsor olmak için sıraya girecekti.

Bugün ise belki gazetelerde bu haber yer almadı yada küçük görüldü. Belki bu haberi okuyanlar için bir anlam ifade etmedi.

Yani Recep Tokgöz’ün söyledikleri bir kulaktan girip, diğerinden çıktı.

 Bu ülkede engellilerin önündeki en büyük engel aslında biziz.

Bugüne kadar maçlarına gitmeyen, onlara manevi destek olmayan, kaldırımlara araç park eden ve sadece 1 gün onları hatırlayan bizler.

Esasında en büyük kötülüğü yapıyoruz farkında değiliz