Çırak bulamayınca eşini kaportacı yaptı

Finike Sanayi Sitesi'nde 31 yıldır kaportacılık yapan Ahmet Durdemir, yetiştirecek çırak bulamayınca eşinden yardım istedi. Yaklaşık 2,5 yıl önce ufak tefek işlerde eşine yardım etmeye başlayan Zühra Durdemir, kendini geliştirdi. Çeşitli işleri ustalıkla yapmaya başlayan Zühra Durdemir, kalfalık belgesi almak için Çıraklık Eğitim Merkezi'ne başvurdu. 15 yıldır evli olan 2 çocuk sahibi çift sanayideki dükkanlarında birlikte çalışmayı sürdürüyor.

'YARDIM EDERKEN İŞİ ÖĞRENDİ'

Ahmet Durdemir, 1988 yılından bu yana sanayi sitesinde kaportacılık yaptığını belirterek, en büyük destekçisinin eşi olduğunu söyledi. Ahmet Durdemir, "31 yıldır bu işi yapıyorum. Çırak olmadığı için tek başıma mücadele veriyordum. Ben de eşimi çağırdım. Aile bütçesine katkı sağlamak için gelip bana yardımcı olmaya başladı. Sonra bana yardım ederken işi öğrendi. Kapı döşemesi ve benzeri işler, kaynak, tampon onarımı yapmaya başladı. Kalfalık belgesi için Çıraklık Eğitim Merkezi'ne müracaat ettik. Sınava girecek" dedi.

'ELEMAN OLSA DA KEŞKE YETİŞTİRSEK'

Çırak bulamadığını belirten Ahmet Durdemir, "Bizim meslekte yardım edecek birilerine mutlaka ihtiyaç oluyor. Liseler mecburi olunca sanayide çıraklık işi tamamen bitti. Lise bittikten sonra da kimse çocuğunu eleman ya da çırak olması için göndermiyor. Tek başına yürütülecek bir meslek değil. Bizim sanayi meslek dalı olarak bitti. 42 yaşındayım. 11- 12 yıldır da kalfasız ve çıraksız çalışıyoruz. Bu meslekte sonuncu kişileriz. Eleman olsa da keşke yetiştirsek. Kimse evladını sanayi ortamına sokmak istemiyor. Öyle olunca eşimden yardım istemek zorunda kaldım. Devletimizin bu işe bir el atması lazım. Meslek sanat okullarından bu mesleğe eleman yetiştirilmesi lazım"  diye konuştu.

'USTALIK BELGESİ ALACAĞIM'

Evdeki rahatını bir kenara bırakarak eşine yardıma koşan Zühra Durdemir de çırak olarak başladığı işini mesleğe dönüştürdü. Atölyede her işe koşturan Zühra Durdemir, şöyle dedi:

"2 çocuk annesiyim. Finike sanayisinde eşime yardım ediyorum. Maalesef sanayide çıraksız çalışmak mümkün olmuyor. Atölyenin bakımı, temizliğini yapacak, gelen giden müşteriyle ilgilenecek insan lazım. Önce 'olur mu, olmaz mı' diye düşündüm ama eşimin ihtiyacı olduğu için onu yalnız bırakamadım. 2,5 yıldır bu işi yapıyorum. Çırak olmayınca mecbur kaldık. Tampon onarım, plastik kaynak ve buna benzer birçok işi öğrendim ve yapıyorum. Araba parçalarını söküp takıyorum. Bu süreçte kalfalık belgesi için başvurdum. Sonrasında da ustalık belgesi alacağım inşallah."