Saat 09.05: Saniyeler durur, kalplerde o burukluk

Her yıl 10 Kasım sabahı, saatler 09.05’i gösterdiğinde bir millet susar.
Trafik durur, adımlar durur, nefesler durur.
Tam o sırada aynı anda bir milletin kalbi atar. 
Bu öyle bir andır ki; meydanlarda, okul bahçelerinde, sokak aralarında, caddelerde aynı duygu yaşanır. Bir milletin yüreğinin birlikte attığı o kısa ama sonsuzlukta, sadece bir liderin kaybı değil; bir vizyonun, umudun yüreklere serpildiği zamandır.
10 Kasım, bir yas günü değil; bir fikrin, bir mirasın bizlere hatırlatıldığı gündür.
Mustafa Kemal Atatürk… Onu sadece bir savaş kazanmış lider olarak anlatmak eksik olur.
O, bir düşünce devrimcisiydi.
Eğitimin kapısını kız çocuklarına açan, kadını siyasetin ve üretimin öznesi haline getiren, aklı ve bilimi en büyük rehber kabul eden, çağdaşlaşmayı bir milletin namusu sayan bir liderdi.
“En büyük eserim” dediği Cumhuriyet’i bugün daha iyi anlıyoruz.
Kadının toplumdaki yeri, hukukun üstünlüğü, ifade özgürlüğü, çağdaş eğitim, laiklik... Tüm bu kavramlar, hala yürümeye devam ettiğimiz yolun taşlarıdır.
O yolun varlığı bile onun bize bıraktığı en büyük mirastır.
10 Kasım’da hissettiklerimiz, sadece bir yokluğun acısı değildir.
Bu, aynı zamanda onun fikirlerini yaşatma sorumluluğudur.
Çünkü Atatürk’ü anmak, sadece saat 09.05’te saygı duruşunda bulunmak değildir.
Onu anlamak, onu yaşatmak, onu taşımak gerekir.
Okul sıralarında, bilim laboratuvarlarında, köy yollarında, şehir meydanlarında, gazetelerde, kitaplarda, zihinlerde ve vicdanlarda…
Ve 09.05...
Saniyeler durur.
Gözler dolar.
Boğaz düğümlenir.
Ama kalpler bir olur.
Atatürk’ü özlemek, onun yokluğunu hissetmek değil; varlığının ne kadar önemli olduğunu her yıl daha derinden anlamaktır.
Çünkü Atatürk, bir fotoğrafın çerçevesine sığmaz.
O, bu toprakların aklıdır, vicdanıdır, geleceğe uzanan elidir.
Bir liderden fazlasıdır.
Bir fikir, bir ışık, bir umuttur.
Saygıyla, minnetle, özlemle…
Ruhun şad olsun ATAM.