Antalyaspor kazandığı takdirde ikinci sıradaki Adana Demirspor ile puan farkı 2’ye inecekti.
Maç başlamadan önce herkes umutluydu.
Hatta rakiplerin bu sonuçlarının ardından Süper Lig umudu daha da artmıştı.
Ta ki, maç başlayana kadar.
Sahaya çıkan futbolcular, taraftarın tüm umutlarını, maçın ilk düdüğü ile birlikte bitirdi.
Futbol bir oyun. Bu oyun içerisinde kazanmak da var, kaybetmek de.
Hatta penaltı kaçırmak da.
Bunların hepsi, bu oyunun içinde olan şeyler.
Ancak ‘ruhsuzluk’ asla.
Süper Lig hedefinde olan bir takım, rakiplerinin kaybettiği böyle bir haftada rakip takımı ‘döve döve’ yener.
Kazanmak için her şeyi yapar.
Sahada mücadele gösterir.
Rakip kalede neredeyse pozisyon yok.
Rakibin her gelişi tehlikeli, her atak ‘şimdi golü yiyeceğiz’ dedirtiyor.
Savunma evlere şenlik, kaleci gelene geçene bakıyor.
Bir tek organize atak yok.
Orta alanda mücadele yok, pas yok.
Bir de penaltı kaçırıyorsunuz.
90+2’de gol atıyorsunuz, artık moral bulmuşsunuz 3’üncü golü bulmak için daha zamanınız var, morali bozulan rakibin üzerine gidip gol bulmak berine, rakibin kaleye gelmesine müsaade ediyorsunuz.
Ve saçma sapan bir gol yiyorsunuz.
Gerçekten açıklayın bana.
Benim mantığım almıyor bunları.
Bu takımda neler oluyor?
Yorumlar
Kalan Karakter: